lolipop

İnsanoğlu mallığa doymalı ama bi noktadan sonra, gerçekten.

Mesela kendimden örnek vereyim: Duramıyoruz efenim rezil olmadan! Doymuyor muyum neyim anlamadım ki yahu. Her gün mutlaka bi rezillik sağlığa iyi gelir, gibisinden bi sözle jeneriklere geçmeye çalışıyor olmalıyım, yoksa ne bu uğraş?

Yattım evde üç gün ama şimdi defterleri tek tek geçir, notları anlamaya çalış filan bitmez be! Hiç başlamadım ki nasıl bitsin! Ama düşünün de bakın, azmettim sınırlarımı zorlamaya. Bi de gelir gelmez yattım, azcık şekerleyiverdim, oh şimdi bombastiğim.

Lanet boğazım! Artık doğru dürüst birşey içemez oldum. Dondurma da hazirana kadar yemiycem diye hem anneme hem kendime söz verdim, çünkü sonra acı çeken ben oluyorum. Bugün son ders boştu, kadıköy yapalım dedik de yapacak birşey bulamadık dostum;
yemek, tatlı, abur cubur yiyemem => diyet
dondurma yiyemem, soğuk içemem => boğaz
derken ben elimde su şişesi ve lolipopla günü tamamladım. Uf!

Yarın meditasyon öğrenicem Charlotte'tan, çok heyecanlıyım, oley! Lazım bana o, uyuyamıyorum, kendimi dinlemem filan lazım.

Tutti frutti kalp ben.