deniz ve güneş

Sen; fikrim, ruhum, bedenim,
Sen; öfkem, arzum, nefretim.
Güneşim oldun, yeni günü müjdeledin,
Denizim oldun, köpürdün, vurdun dalgalarınla,
Yıktın geçtin ellerimle ördüğüm duvarlarımı.

Kapkaranlık yolumun aydınlık bir fasılasında,
Gözlerin vardı tam karşımda.
Gözlerinde boğuldum o anda.
Hayret şey doğrusu,
Pek de iyi yüzerdim ben!
Leyla'ya şaşmamak lazım Mecnun'u varken,
Çeşm-i siyahıydı Leyla'yı büyüleyen.

Güldün mü güneş utanır ışığından,
Yakar geçersin yüreğimi sen; utanmadan.
Utan tabi; gör halimi, geçme aldırmadan.
Gözyaşım dinmedi, eller almasın seni dedim; aman!
Eller alsın be güneşim, yeter ki uzak ol topraktan.
Yalan dedim, yalan,
Utanma sakın, utanma gözlerime baktığın lahzadan,
Sebeb-i varlığım; işte odur beni yaşatan.

Daha dündü, tek bildiğimdi adın.
Şaşarım; daha bir gün oldu dünyamı sardın,
Günler kovalar birbirini de sen nereye sığacaksın?
Sen; fikrim, ruhum, bedenim.
Sen; öfkem, arzum, nefretim.
Sen; denizim, güneşim.
Sen; benim.

Yazana değil yazdırana sonsuz teşekkürler; sebeb-i varlığım.