Sevgili Blogreader,
Bugün yazıma seni pek sevdiğimi belirtmekle başlamak isterim. Neden ki filan dersen, zaten seni sevdiğimi biliyosundur da, ben bu aralar çok mutluyum desem, hem de öyle sebepsizcesine, inanır mısın? Bi de artık yazılarıma hep böyle, günlüğümsü başlayasım geldi desem? Yok, buna ben bile inanmadım.
Hayatta başarmayı isteyip de yapamadığım çok şey oldu. Dolayısıyla hayal kırıklıkları falan filanlar. Ama ben artık kendi felsefemi yazıp da uygulayabilen bir insanım! Bu küçük değişikliğin farkında değil insanlar şu an belki, fakat görecekler elbet bir gün etkilerini; zaten kimsenin bana hayran kalmasına, beni tebrik etmesine veya bana özenmesine ihtiyacım yok, bu da bir parçası felsefemin. Ben mutluyum ya gerekli gereksiz, o bana yeter, yuppi!
Felsefemin bir uygulaması olarak yakın zamanda kuş almayı planlıyodum ve bunu ailemle paylaşmıştım. Bu tatil de bunun için tam zamanıydı. Annemle konuştum tekrardan ve annem, evet benim annem, benim bu konudaki tüm ümitlerimi yıllar önce solduran sevgili annem dedi ki ''Kuş kesmez beni, köpek alalım.'' !!?!! Tepkim uzun süre sessiz kalmak, kamera şakasına filan maruz kalıp kalmadığımı anlamak, olayı kavrama sürecim ve ardından ''Hahah hah haaa, anne be dışarı da çıkmadın ki saksı düştü diycem?!'' oldu. Yoo, annem çok ciddiydi. Ben de evin içinde bildiğim bütün oyun havalarını oynadım 5 dakika içinde, hatta en son Ibiza'ya geçmiştim ki, birden vazgeçtiğimi anladım, okul sırasında yapamazdım öyle şeyler, en iyisi yazın alıp yetiştirmek diye karar kıldık. Sonuç olarak, annem bana bu aralar mavi renkli bir muhabbet kuşu alıyor ve yazın da Golden Retriever yavrusu alıyoruz, tüm sorumluluğu benim üstümde olmak üzere.
İşte bu, son zamanlarda aldığım en güzel haber!
Bugün yazıma seni pek sevdiğimi belirtmekle başlamak isterim. Neden ki filan dersen, zaten seni sevdiğimi biliyosundur da, ben bu aralar çok mutluyum desem, hem de öyle sebepsizcesine, inanır mısın? Bi de artık yazılarıma hep böyle, günlüğümsü başlayasım geldi desem? Yok, buna ben bile inanmadım.
Hayatta başarmayı isteyip de yapamadığım çok şey oldu. Dolayısıyla hayal kırıklıkları falan filanlar. Ama ben artık kendi felsefemi yazıp da uygulayabilen bir insanım! Bu küçük değişikliğin farkında değil insanlar şu an belki, fakat görecekler elbet bir gün etkilerini; zaten kimsenin bana hayran kalmasına, beni tebrik etmesine veya bana özenmesine ihtiyacım yok, bu da bir parçası felsefemin. Ben mutluyum ya gerekli gereksiz, o bana yeter, yuppi!
Felsefemin bir uygulaması olarak yakın zamanda kuş almayı planlıyodum ve bunu ailemle paylaşmıştım. Bu tatil de bunun için tam zamanıydı. Annemle konuştum tekrardan ve annem, evet benim annem, benim bu konudaki tüm ümitlerimi yıllar önce solduran sevgili annem dedi ki ''Kuş kesmez beni, köpek alalım.'' !!?!! Tepkim uzun süre sessiz kalmak, kamera şakasına filan maruz kalıp kalmadığımı anlamak, olayı kavrama sürecim ve ardından ''Hahah hah haaa, anne be dışarı da çıkmadın ki saksı düştü diycem?!'' oldu. Yoo, annem çok ciddiydi. Ben de evin içinde bildiğim bütün oyun havalarını oynadım 5 dakika içinde, hatta en son Ibiza'ya geçmiştim ki, birden vazgeçtiğimi anladım, okul sırasında yapamazdım öyle şeyler, en iyisi yazın alıp yetiştirmek diye karar kıldık. Sonuç olarak, annem bana bu aralar mavi renkli bir muhabbet kuşu alıyor ve yazın da Golden Retriever yavrusu alıyoruz, tüm sorumluluğu benim üstümde olmak üzere.
İşte bu, son zamanlarda aldığım en güzel haber!
Abidik gubidik tivist tivist
Lap lup laba duba tivist tivist
Lap lup laba duba tivist tivist
Trallalalla tralaylom tralallalla!
Bizim alt geçit var sahile inen, endişelenirim ben ordan rahat geçemem, artık sevgili köpeğimle kim tutar beni, altmış geçitmiş tanımam. Sıra geldi isim bulmaya!.. Önerisi olan??
Yorumlar
Yorum Gönder