bitmek mi?

22 Ocak Cuma bugün, evet evet, işte beklenen an geldi. Okullar tatil oldu yehuuu! Her gidişin bir dönüşü vardır deyip sevincimi kursağımda bırakıyorum.

Karneler çok geç verildi e-okul'daki sorun yüzünden. Takdir-teşekkür hele hiç alamadık. Gerçi işime de gelmedi diğil hani, hayatımın ilk teşekkürü yani, acı acı. Çerçeveletip asarım artık.

Annem de hatırlatmasa olmazdı, evet sevgili blogreader, bu heyecanı yeniden yaşayabileceğim sadece 2 yılım kaldı! Of aman, yandım! Abimin her zaman hatırlattığı lise yıllarının değeri olayı işte şimdiden hissediliyo bile. Her ne kadar en kötü yılını yaşıyo olsam da, burdan sonrası hayat demek, mücadele demek, ekmek kavgası demek... Şimdiden korktu gözüm.

Bugün bi de öylesi birşey hissettim ki, kendime bile itiraf edemediğim o hissiyatın arkadaşımın günümü sorması sırasında anlattıklarımla farkına vardım. O derece uzak bu his bana, en azından öyleydi, BigLion yıllar öncesi diyo hatta. Yoo, değil, sadece bir yıl öncesi, hatta belki de daha az. Ama of of of of... Burayı istemediğin kadar ''of''la doldurabilirm! O kadar kötüyüm!

İnsanlar kaşar yedikçe şişmanlar, kapılara sığamaz hale gelirlermiş. Burdaki mecaz-ı mürseli bakalım kim anlayıverecek?

Ama hiçbir zaman insana sevdikleri kötü görünmezmiş, çünkü onlar hep daha iyisine layıkmış.

Yorumlar