Kıvırcığımı eve atmam, tüm hafta sonu kendisiyle işlerimizin olması ve ondan hala bıkamamış olmam, azıcık diyetin dışına çıkmamız, yıllar sonra dejavu seyredebilme şerefine erişmem, sabaha karşı dedikodunun tavan yapması, kimsede susmayan yeğenimin benim kucağımda sakinleşip uyuması, ispanyolca öğrenmeye karar vermem, veli toplantısında verilen ara karneden sonra annemin hala sağlığını ve sabrını kaybetmemesi, herkesin artık benim gerçekten de çok sabırlı oluşuma ve hala insanları memnun etme çabama inanması... gibi gibi.
Kısa bir özetin ardından yaşamdan bir kareyle devam edelim.
İnan bana bu benim.
En sevmediğim işlerden biri olan yorgana nevresim geçirmeyi yaparken sevgili kıvırcığımın "Aaa biz eskiden onun içine girerdik!" demesiyle gaza gelen ben ve can çekişirken beni fotoğraflayan kıvırcığım.
Sevsinler seni.
Yorumlar
Yorum Gönder