safkan bir saf

Hayat ne garip, zaman ne hızlı geçiyo, aa vapurlar ne güzel gibi şeyler söylemek istiyorum ama birşeyler düğümleniyor boğazımda; veya elimde de olabilir tabi, yazıyorum ya hani. Evet, yine bir saf lili resmi çizip karşına oturttum ki beni her gün gören insanlara bu lili artık çok sıkıcı geliyordur.

Ama çooook SAFIM!

Saflıktan bu yaptıklarım, artık farkediyorum, aptal aptal bakmalarım, saçma sapan konuşmalarım bundan kaynaklanıyo, aptallığımdan değil yoksa. Çok cinimdir normalde, hemen anlayıveririm çözüveririm olayları da, bu ara bi saflık bi nur geldi, zaten fotoğraflarda da belli oluyo bi ışık hüzmesi geliveriyo benim tarafa hep. İşte bu derece saf sevimli bişey oldum, bilemedim ki...

Lua'yı çok özledim, acayip gezesim var dışarılarda, kırlarda bayırlarda koşasım var. İstanbul'un altını üstüne getirecek bi arkadaş arıyorum, kimse de bana yoldaş olmuyor. Sıkıldım, çok sıkıldım.

Karne geliyo cuma. Hiç takdir mi teşekkür mü diye heyecanlanasım, panik ataklar geçiresim yok, hevesim kaçtı iyice. Bişeyini çıkardılar iyice. İşte liseyi beş sene okumak böyle yapar adamı.

Gelecekten gelen edit: İstanbul'un altını üstüne getirmiş olmasak da bir günde çok yol kat etmiş olduğum kankalara teşekkürler!

Yorumlar